Lieve E,
Wat was ik blij verrast toen ik twee streepjes op de zwangerschapstest zag verschijnen. Je komst was onverwachts, maar zeker niet ongewenst. Helaas was de zwangerschap zwaar. In die tijd kreeg ik het diagnosetraject naar autisme. Er waren lange wachtlijsten dus het nam veel tijd in beslag. Ik was 15 weken zwanger van jou toen ik de onderzoeken kreeg en hoogzwanger toen ik de uitslag kreeg: syndroom van Asperger. Bij de 20 weken echo, zagen we dat we een meisje zouden krijgen. En daar waren we uiteraard superblij mee! De bevalling van jou, gun ik iedere vrouw wel. Drie kwartier, van de eerste wee, tot jouw geboorte!
Ik heb genoten van jouw babytijd. Je was een hele tevreden baby. Je lachte veel en was echt het zonnetje in huis. Toen je een jaar was, begon het langzaam te veranderen. Jij niet, maar mama begon zich slechter te voelen. Mama hield, en houdt, heel veel van je, maar er kwamen periodes waarin mama opgenomen moest worden en dus niet voor je kon zorgen. Die periodes werden steeds frequenter.
Tijdens een van mijn van mijn opnames heb ik toen het moeilijkste beslissing gemaakt die ik ooit in mijn leven heb gemaakt. Ik ben bij het RIBW gaan wonen om jou en je broer een stabiele thuissituatie te geven.
Toen bleek die thuissituatie toch niet zo stabiel te zijn als dat we gedacht hadden, en toen bloedde mijn hart, lieve E. Ik had gehoopt dat door mijn afwezigheid in jouw thuissituatie, jou structuur zou geven. Dat het dan allemaal goed zou komen. Structuur had je wel, maar je zette je af.
Gelukkig zit je nu op je plek in een fijn gezin waar je jezelf kan zijn. Ik hoop dat je het naar je zin hebt. Vergeet niet dat mama altijd van je zal houden, waar je ook bent!
Liefs,
Mama
Wat een ontzettend lieve en mooie brief…soms moet je als moeder zon moeilijke beslissingen nemen in het belang van je kids…alleen een moeder met een groot moederhart kan zichzelf opzij zetten om echt de juiste beslissing te nemen xxx