De zorgboerderij

Najaar 2015

De dagen strekken zich uit. Seconden worden minuten, minuten worden uren en uren worden dagen… Doordat ik niets te doen heb, nemen mijn psychotische klachten toe. Ze worden zo erg dat een opname onvermijdelijk is.

Tijdens de opname wordt mijn dagbesteding eens flink onder de loep genomen. We zijn het er allemaal over eens dat die wel uitgebreid mag worden. Ik ga met het RIBW kijken wat de mogelijkheden zijn. Al snel komen we uit op de zorgboerderij omdat ik graag met dieren werk.

Ik ga met ontslag met als voorwaarde dat ik 4 dagdelen (2 hele dagen) op de zorgboerderij ga werken. 9 december begin ik. Het is koud en er staat veel wind. Omdat ik nog niet wat de werkzaamheden zijn, loop ik mee met werkcoach E. Één van de werkzaamheden is het opdekken van de koeienbedden in de melkstal. Ik heb dan toch even wat schrik omdat ik dan pas besef hoe groot een koe eigenlijk is. Dat valt normaal niet op als je met de auto over de snelweg rijdt langs de weilanden waar koeien staan te grazen….

Voorjaar 2016

Ik werk nu een half jaar op de zorgboerderij en dat doe ik met veel plezier. Ik weet nu precies wat de werkzaamheden zijn en wat ik moet doen. De boerderij heeft me ook veel gebracht. Sowieso dagbesteding. Maar ook sociale contacten met andere mensen die ook naar de boerderij toe komen. Ik heb ook leren angsten overwinnen. Zo ben ik terug de wei in gegaan nadat ik achterna ben gezeten door een stel koeien… Ik heb ook mooie dingen gezien, zoals de geboorte van een kalfje en het “stoten” van een kalf in de buik van een koe.

Ik ben blij dat er zoiets is als de zorgboerderij. Je kunt er jezelf zijn en op je eigen tempo werken. Iedereen wordt geaccepteerd zoals hij of zij is. Ik vind het heerlijk om in de buitenlucht te werken en met dieren maar ook met mensen bezig te zijn.

Ik heb ook gezien met hoeveel passie de eigenaren P. en M. de zorgboerderij runnen, en met hoeveel plezier werkcoach E. het project begeleidt. Daar wil ik ze dan ook graag voor bedanken!